Γράφει-Σχολιάζει
ο ΘΩΜΑΣ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΥΣΗΣ
Οι μακέτες για την ανάπτυξη του Πλατυγιαλίου -που διακινούνται τον τελευταίο καιρό μέσα από το διαδίκτυο και όχι μόνον- είναι τουλάχιστον εντυπωσιακές. Πρόκειται για επένδυση που έγινε, προσφάτως γνωστή, με τον τίτλο: MEGA YAGHT MARINA AND RESORT NAUTILUS INVESTMENTS LIMITED.
Αν κάποτε λάβει σάρκα και οστά το μεγαλεπήβολο πράγματι έργο της δημιουργίας Μαρίνας, Ξενοδοχειακών, Τουριστικών και άλλων εγκαταστάσεων στο εκπληκτικής ομορφιάς φυσικό λιμάνι, η εικόνα που αυτό θα εμφανίζει θα είναι κυριολεκτικά ”χάρμα ιδέσθαι.”
Πόσο, όμως κοντά είμαστε σε ένα τέτοιο έργο, σε μια επένδυση, που μπορεί να φθάσει, κατά τα γραφόμενα, ακόμα και το 1 δισ. ευρώ;
Τα διαθέσιμα στοιχεία, αυτή τη στιγμή, δεν δικαιολογούν οποιαδήποτε αισιοδοξία, αλλά ”ποτέ μη λες ποτέ”.
Το ζήτημα ”πονάει” το Ξηρόμερο που ψάχνει απεγνωσμένα για κάποιο οικονομικό ”αποκούμπι”, αλλά πολύ περισσότερο τις Ιδιοκτήτριες Τράπεζες, που θέλουν με κάθε τρόπο να ”ξεφορτωθούν” το λιμάνι, αφού στα σαράντα χρόνια από την δημιουργία του δεν κατέστη εφικτό να λειτουργήσει και να αποδώσει ως επένδυση.
Και είναι προφανές ότι εάν μία επένδυση δεν αποδίδει, δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιμένει κάποιος σε αυτήν. Οι επενδυτές, όποιοι και να είναι, λειτουργούν κερδοσκοπικά και δεν αποτελούν ευαγή ιδρύματα.
Κατά καιρούς -και για διάφορους κάθε φορά λόγους- γινόμαστε μάρτυρες διατήρησης του ζητήματος στην επικαιρότητα, χωρίς όμως μέχρι σήμερα να έχει υπάρξει φως στο τούνελ.
Συνήθως αυτό συμβαίνει σε προεκλογικές περιόδους, όπως καλή ώρα τώρα, ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω εάν η προβολή του θέματος συνδυάζεται, και αυτή τη φορά, με τις εκλογές, ή αποτελεί, απλώς, συμπτωματικό γεγονός. Περισσότερο υιοθετώ την δεύτερη άποψη.
Γιατί, όμως, αυτή η προβολή του θέματος;
Κατ’ αρχήν, θα πρέπει να έχει κάποιος πάντα υπόψιν ότι οι ιδιοκτήτριες Τράπεζες επιθυμούν -για τους λόγους που προαναφέρθηκαν- να απαλλαγούν από μια επένδυση και μία περιουσία, που επιβαρύνει τον ισολογισμό τους.
Επιζητούν και επιδιώκουν την πώληση του Πλατυγιαλίου σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο, που θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τους.
Η μέχρι σήμερα διαχείριση του λιμανιού από τη ΑΚΑΡΠΟΡΤ, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, οπότε, οι ιδιοκτήτες -σύμφωνα με πληροφορίες αλλά και όπως προκύπτει από τα δημοσιεύματα- αναθέτουν την διαχείριση σε μια πιο έμπειρη και καλύτερα δικτυωμένη εταιρεία την MYMAR Nautilus Investments Limited, με στόχο πάντα να υπάρξει μια θετική κατάληξη στο όλο ζήτημα.
Αυτό αποτελεί αναμφισβήτητα μια θετική εξέλιξη, πλην όμως για να υπάρξει ευτυχής κατάληξη για το Πλατυγιάλι, θα πρέπει να υπάρξουν και επενδυτές, που θα διαθέσουν το απαραίτητο και καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 500 εκατ. ευρώ έως και 1 δισ. ευρώ.
Προς το παρόν τέτοιο ενδιαφέρον δεν έχει υπάρξει γιατί το Πλατυγιάλι παρουσιάζει κάποια εμφανή και σημαντικά προβλήματα.
Ειδικότερα, είναι μεν ένα εκπληκτικό φυσικό λιμάνι, πλην όμως ”είναι στη μέση του πουθενά”. Δεν βρίσκεται κοντά σε μεγάλο αστικό κέντρο και πάσχει σοβαρά στην οδική του διασύνδεση με κεντρικές οδικές αρτηρίες, που δυσκολεύουν τις μετακινήσεις, προς και από αυτό και την ενδοχώρα.
Επιπλέον δεν έχει αποχαρακτηρισθεί από ΝΑΒΙΠΕ και μάλλον η κυβέρνηση δεν φαίνεται να βλέπει θετικά τον αποχαρακτηρισμό του. Προς το παρόν δηλαδή δεν έχει υπάρξει καμία ένδειξη προς την κατεύθυνση αυτή.
Δεν έχει ακόμη το Enterprise Greece δώσει το πράσινο φως για την αδειοδότηση του mega project, που σχεδιάζεται να υλοποιηθεί στο Πλατυγυάλι και έτσι να ανοίξει ο δρόμος για την εύρεση στρατηγικού επενδυτή.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι ιχθυομονάδες παραμένουν αμετακίνητες ενώ στο Βαλτί αδειοδοτήθηκαν και περιμένουν να τεθούν σε λειτουργία ανεμογεννήτριες.
Το εν λόγω πάρκο βρίσκεται σε απόσταση λιγότερη από 1000 μέτρα από τα όρια του Λιμανιού, πράγμα που αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για όποιον θα ήθελε να επενδύσει στον Τουρισμό.
Υπάρχει, προφανώς, μια αντίφαση με την έννοια ότι Ανεμογεννήτριες , ιχθυοκαλλιέργειες και Ξενοδοχεία πέντε αστέρων, δεν μπορούν να συνυπάρχουν τόσο κοντά.
Εν τέλει, τα σχέδια της κυβέρνησης, υπάρχουν και ποια είναι για την περιοχή και ειδικότερα για τη μορφή και το ρόλο του Λιμανιού;
Πριν απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση τους στόχους και τα σχέδιά της ώστε μετά να μπορούμε να μιλάμε για επενδύσεις υψηλών τουριστικών προδιαγραφών στο Πλατυγιάλι.
Αλλιώς πως, το Πλατυγιάλι θα παραμένει στα αζήτητα, όπως συμβαίνει τα τελευταία 40 χρόνια και θα αποτελεί ιδανικό ζήτημα για την διάσπαση της τοπικής κοινωνίας και τον διαχωρισμό της, άνευ λόγου, σε δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα.