*Του Απόστολου Αντωνόπουλου.
Περιδιαβαίνοντας τα χωριά του νομού μας, εκτός Ιούλιο και Αύγουστο, αλλά και μελετώντας τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής, νιώθεις μία απέραντη θλίψη. Μία «οσμή θανάτου» κυριαρχεί παντού. Μια οσμή θανάτου που αναδύεται από τα έρημα χωριά, από τα κλειστά σπίτια, από τα κλειστά καταστήματα, από τα μισογκρεμισμένα σπίτια που έχουν αφεθεί στη φθορά, από τα βουβά σχολικά κτίρια που κάποτε έσφυζαν από ζωή, από τις αλειτούργητες εκκλησίες, από τα ακαλλιέργητα χωράφια που γέμισαν βάτα, από την έλλειψη ανθρώπινης παρουσίας.