Είναι μοναχοκόρη. Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον, που όλοι οδηγούσαν φορτηγά και βαρέα οχήματα. Έμαθε τα πάντα από τον πατέρα της, πήρε το δίπλωμά της στα 20 και «οργώνει» όλη την Ελλάδα, με τη δική της νταλίκα.
Η Μαρία Μπινιόλα, «έσπασε» το κατεστημένο στην Ελλάδα και στα 22 της χρόνια, οδηγεί μεγάλο φορτηγό και κάνει μεταφορές σε όλη την Ελλάδα. Με το χαμόγελο πάντα, με αυτοπεποίθηση και σιγουριά και με πολλές ιστορίες να διηγηθεί, παρά το νεαρό της ηλικίας, μιλήσαμε σε ένα από τα διαλλείματά της και μας διηγήθηκε πώς ξεκίνησαν όλα και τι θέλει να κάνει στο μέλλον.
1
«Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που όλοι είχαν φορτηγά, η μητέρα μου χειρίστρια σε βαρέα μηχανήματα, ο παππούς είχε χωματουργικά, ο πατέρας μου οδηγούσε επίσης φορτηγά. Είναι μοναχοκόρη. Ασχολούμαι από μικρή, με τα φορτηγά, μου άρεσε πολύ. Οι γονείς μου δεν ήθελαν να ασχοληθώ. Είχαν ενστάσεις γιατί είμαι κορίτσι, και έλεγαν ότι θα δυσκολευτώ να κάνω αυτό το επάγγελμα. Γιατί και η μητέρα μου δυσκολεύτηκε. Μου έλεγε να μην το κάνω, γιατί θα απογοητευτώ και στην αρχή θα ήταν πολύ δύσκολο. Ο μπαμπάς μου φοβόταν και ακόμα φοβάται», μας λέει και αναφέρεται στην οικογενειακή επιχείρηση:
«Όταν ξεκίνησα τη δουλειά, ο πατέρας μου, μου πήρε δώρο μία νταλίκα. Η επιχείρηση είναι οικογενειακή, έχει τρεις νταλίκες και έτσι στην οικογένεια ο καθένας μας οδηγεί από μία. Κάνουμε μεταφορές».
Η αποδοχή, για τη Μαρία και το επάγγελμα που διάλεξε να κάνει, ήρθε γρήγορα στην κοινωνία που ζει, την Αλεξάνδρεια Ημαθίας, αφού όλοι το θεώρησαν ως φυσική εξέλιξη, αφού την έβλεπαν συνέχεια με τον πατέρα της, σε ένα φορτηγό.
3
«Από μικρή πήγαινα παντού με τον πατέρα μου. Ήμουν πολύ τυχερή σε αυτό. Με έβλεπαν συνέχεια με τον πατέρα μου, οπότε όταν με είδαν μόνη μου, φαντάζομαι ότι αυτό τους φάνηκε φυσιολογικό.», λέει και κάνει το προφίλ του Έλληνα οδηγού: «Κατά την άποψή μου οι Έλληνες οδηγούν βιαστικά, πανικόβλητοι, σαν να έχουν άλλα πράγματα στο κεφάλι τους. Οδηγούν λες και όλος ο δρόμος τους ανήκει, κυρίως όσοι οδηγούν αυτοκίνητα. Το ζόρι μου είναι αυτοί που μιλούν στο τηλέφωνο και κάποιοι που είναι τελείως αφηρημένοι από κάτι που σκέπτονται. Παντού υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά μέχρι τώρα δεν έχω γνωρίσει επαγγελματία να μην είναι αφοσιωμένος».
Αντιμετωπίζει τους επικίνδυνους οδηγούς με ψυχραιμία και επαγγελματισμό: «Όσο και αν βιάζομαι ξέρω ότι τα δέκα λεπτά που θα κάνω πιο γρήγορα αν πατήσω το γκάζι, γιατί δεν είναι περισσότερα, δεν θα μου κοστίσουν τη δουλειά μου. Οδηγώ πολύ προσεκτικά. Μπορεί να μου κορνάρουν, αλλά τα 80 να τα κάνεις 85; Είναι πέντε λεπτά διαφορά. Δεν θα το κάνω» αναφέρει.
Έχει αποφασίσει να κάνει το συγκεκριμένο επάγγελμα, που όπως λέει την κάνει να αισθάνεται πολύ όμορφα.
«Αγαπώ πάρα πολύ το επάγγελμά μου και θα συνεχίσω. Νομίζω ότι δεν μπορώ να κατέβω από το φορτηγό. Αισθάνομαι πιο άνετα από το να οδηγώ αυτοκίνητο. Οι συνάδελφοί μου ήταν όλοι πολύ καλοί. Λίγα σχόλια, δέχθηκα από ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, από παλιά μυαλά».
5
Τα περίεργα περιστατικά που μέχρι τώρα της έχουν συμβεί, τις πιο πολλές φορές στο τέλος, κατέληξαν σε γέλια.
«Στα Γιάννενα, τις πρώτες φορές που έκανα δρομολόγια, πήγα σε ένα εργοστάσιο. Ήρθε ο υπεύθυνος και μου φώναζε να φύγω από το σημείο, να δει το δίπλωμά μου, «δεν είναι δυνατόν να είσαι τόσο μικρή». Του έδειξα το δίπλωμα και του είπα ότι αν δεν του αρέσει η θέση του φορτηγού μπορώ να την αλλάξω. Στο τέλος βέβαια «τα βρήκαμε». Μία άλλη φορά σε ένα πρατήριο καυσίμων στη Σκύδρα, πήγα να αλλάξω λάδια. Πριν όμως είχε περάσει ο πατέρας μου και είχε πληρώσει. Είπε θα περάσει η κόρη μου να βάλει λάδια. Αυτοί δεν κατάλαβαν ότι εγώ οδηγώ φορτηγό και όταν μπήκα στο βενζινάδικο έπαθαν ένα σοκ. Ήθελαν να βγούμε φωτογραφίες, μου έδωσαν συγχαρητήρια, είχε πολύ γέλιο».
Τα μηχανολογικά τα γνωρίζει φυσικά, αλλά συνέχεια διευρύνει τις γνώσεις της, αφού ζητά από τον μηχανικό της, να της εξηγεί τα πάντα.
Θέλει πολύ να ταξιδέψει στο εξωτερικό, αλλά όπως η ίδια λέει, πρέπει πρώτα να αποκτήσει μεγαλύτερη εμπειρία.
4
Το επάγγελμα μπορεί να είναι μοναχικό, αφού είσαι πολλές ώρες πάνω στο τιμόνι, αλλά είναι μία δουλειά που σου ανοίγει το πεδίο. Κινείσαι, βλέπεις διαφορετικά πράγματα. Σταματάς σε πολλά μέρη, ξαναβλέπεις γνωστούς, από έναν βενζινά μέχρι έναν συνάδελφο. Με έχει κάνει πιο κοινωνική αυτή η δουλειά, βλέπω τη ζωή με άλλο μάτι. Κοιμάμαι και μόνη μου, σε πάρκινγκ της εθνικής οδού, αλλά σε σημεία που νοιώθω ασφάλεια. Που έχει και άλλα αυτοκίνητα. Είχε τύχει και ήμουν τρεις ημέρες στο δρόμο», καταλήγει.
Η Μαρία, έχει τις ικανότητες και τη θέληση να κατακτήσει τους δρόμους του κόσμου και να γνωρίσει πολλούς ανθρώπους και μέρη, κάνοντας αυτό που αγαπά. Να οδηγεί ένα μεγάλο φορτηγό. Της ευχόμαστε να έχει μία υπέροχη διαδρομή σε όλη της τη ζωή.
Το άρθρο Είναι 22 ετών, οδηγεί νταλίκα και δηλώνει έτοιμη να γυρίσει τον κόσμο εμφανίστηκε πρώτα στο XIROMERO PRESS – XIROMEROPRESS.GR.