...Η Λαμπρινή αποφάσισε να κάνει άλλη μια πίτα και αυτή τη φορά γλυκόκολοκυθόπιτα.
Άνοιξε φύλλο, το έστρωσε,έβαλε πάνω του τα υλικά και τα σκέπασε με ένα άλλο φύλο.
Το φύλλο που προεξείχε από το ταψί η Λαμπρινή δεν το πέταξε αλλά σκέφτηκε να το αξιοποιήσει όπως η μητέρα της και οι άλλες μανάδες του χωριού μας τα παλιά χρόνια. Θα φτιάξει Κατσαρέλια.
Πήρε τη ζύμη, την έκανε στριφτή και στρογγυλή και την έβαλε στο τηγάνι. Την τηγάνισε για πολύ λίγα λεπτά την έβαλε στο πιάτο και έτοιμη να υποδεχτεί το σιρόπι της. Τις προηγούμενες δεκαετίες αυτό το σιρόπι το έφτιαχναν από νερό και ζάχαρη με το οποίο περιέχυναν την τηγανισμένη ζύμη -Κατσαρέλια.
Η Λαμπρινή τα δυο κομμάτια τα έλουσε με μέλι και τα άλλα δυο με ζάχαρη. Έτοιμο το γλύκισμα!!!
Φεύγοντας,από το φυτώριο,πέρασα από το «ηρωικό» Ζωγράφου και με κέρασαν,στο δρόμο λόγο κορονοϊού,από ένα κομμάτι ΚΑΤΣΑΡΕΛΙΑ και ΓΛΥΚΟΚΟΛΟΚΥΘΟΠΙΤΑ. Οι εξαιρετικοί ζαχαροπλάστες λάτρεις της παράδοσης δεν είναι άλλοι από το ζεύγος Λαμπρινή Κυριάκου- Κώστας Κούγγελης .
Καλή όρεξη αν το επιχειρήσετε!!!
Ευχαριστώ Λαμπρινή και Κώστα που μου θυμίσατε τα ΚΑΤΣΑΡΕΛΙΑ που τα έφτιαχνε και η συγχωρεμένη Μανούλα μου.
Καλή Όρεξη!!!